Odsłony: 2518

Możemy zadecydować o przyszłości My, naród. My mieszkańcy Gminy Jedlicze realizując prawa przyznane nam przez Konstytucję RP oraz przez prawa zawarte w Europejskiej Karcie Samorządu Lokalnego sporządzonej w Strasburgu dnia 15 stycznia 1985 r. 

Zadecydujmy o przyszłości zważywszy: że społeczności lokalne stanowią jedną z zasadniczych podstaw ustroju demokratycznego, że prawo obywateli do uczestnictwa w kierowaniu sprawami publicznymi jest jedną z demokratycznych zasad, że to właśnie na szczeblu lokalnym prawo to może być realizowane w sposób najbardziej bezpośredni, że istnienie społeczności lokalnych wyposażonych w rzeczywiste uprawnienia stwarza
warunki dla zarządzania skutecznego i pozostającego zarazem w bezpośredniej bliskości obywatela.

TY ZADECYDUJ O PRZYSZŁOŚCI!

Odsłony: 2361

„Mamo, nie martw się, bo gdyby, nie daj Boże, coś mi się stało, to przecież Staszek mnie zastąpi” – to słowa ks. Jerzego Popiełuszki wypowiedziane do matki, podczas ostatniego pożegnania z rodziną. 

Ksiądz Stanisław Suchowolec urodził się 13 maja 1958 roku w Białymstoku. 11 czerwca 1983 otrzymał święcenia kapłańskie. Na pierwszą swoją placówkę trafił do Suchowoli, rodzinnej parafii błogosławionego ks. Jerzego. Tam się poznali i zaprzyjaźnili. Dokładnie 30 lat temu, 11 listopada 1984 roku mieli wspólnie odprawić mszę św. za Ojczyznę. Zamiast tego ksiądz Stanisław odprawił nabożeństwo żałobne za księdza Jerzego, zamordowanego kilka tygodni wcześniej przez Służbę Bezpieczeństwa. Białostocki duchowny, po śmierci przyjaciela, zaangażował się w walkę z komunistycznym reżimem. Ujmował się za prześladowanymi. Zyskał przydomek kapelana Solidarności.

Odsłony: 3084

Najwyższy czas zająć stanowisko, odnieść się do niezwykłej, na niespotykaną skalę manipulacji, mataczenia, kłamstw przy informowaniu, w zasadzie dezinformowaniu społeczności lokalnej o przyczynach, przebiegu i wyniku postępowania sprawy wytoczonej przeciwko poprzedniej Dyrektor Przedszkola Samorządowego w Jedliczu oraz sprawy wszczętej przeciwko radnemu Ryszardowi Dziura o „popełnienie wykroczenia” z art. 51 § 1 KW.

Sprawy są mi doskonale znane z uwagi, że w pierwszej byłam pełnomocnikiem pozwanej, a w drugiej obrońcą obwinionego.